Bu "VEDA" başka Veda...

Ağla ağla bi hal oldum.
İnsan en yakınını kaybetmiş gibi ağlıyor. Bu Vedaya dayanılmıyor..Çok seviliyor çoook..
Uğruna intaharlar oluyorr..Onun için ölümü göze almak o kada doğal ki..
Ağrı dağını kıskanmamak gibi bişey bu veya bulutları...Onlar gibi olmak imkansızdır çünkü.Atatürk gibi olmak da öyle... O kıskanılmaz, sevilir, sayılır gene sevilir...
Filmi eleştirenler de var Atamızı tam anlatamamış diye, övenler de var.
Elbette ki bu konuda en iyisini, en harikuladesini isteyeceğiz. En heybetli insanın Atamızı oynamasını, en karizmatik en boylu poslu en yakışıklı, devasa görüntülerle hiç bitmeyecekmiş gibi uzun uzun.. Ama mümkün mü? Nihayetinde bir film. Erişebilirmi o yüceliğin güzelliğine ne kadar çabalansa sığdırabilirmi 120 dakkaya?
Filmde elbetteki kurgu hataları, eksiklikler vardı.Ama umrumda değil.
Ben sadece şunu diyebilirim.

Keşke Atamızı anlatan daha çok film çekilse, Cumhuriyetimizin nasıl kurulduğunu, vatanımızın nasıl kurtarıldığını, o zor ve özel yılları gözler önüne seren... Birileri böyle bir işe kalkışıyor, böyle bir atılımı, emeği takdir etmek yerine "olmamış, şöyle olsaydı böyle olsaydı" demek haksızlık gibime geliyor.

Bu yıllar yılı esas tema olarak Atamızı anlatan sadece ikinci film. Çok acı gerçekten..
Ben Zülfü Livaneli'yi ve ekibini tebrik ediyorum.
Ve herkesin bu filme gitmesini öneriyorum...