İKİ DİL BİR BAVUL...

Yarım günlük tatilden istifade etmek amacıyla, havada yağmurlu iken yapılacak en mantıklı şeylerden biri sinemaya gitmektir bizde öle yaptık.

Tercihimizi dublajsız alt yazı çekmek istemediğimizden yerli filmler olarak kanalizasyon, karanlıktakiler gibi filmler arasından; konusuyla daha önceden dikkatimi çeken bu filmden yana kullandık.

İlk dakikalarda hayal kırıklığına uğrayacak gibi oldum, amatörce bir çekim, ses efekti görüntü efekti hak getire, oyuncular fazla doğal, bu bi film değil belgesel sanırım dedim. Sonra izledikçe filmin içinde buldum kendimi, o öğretmenin yerine koydum, onun neler hissettiğini, neler düşünebildiğini anladım farketmeden, herşey o kadar doğal o kadar gerçekçi ki. İnsanın bavulunu alıp oralara gidesi, o çocuklara bişeyler öğretmek adına mücadele edesi geliyor.

Bu nasıl bişey biliyormusunuz? Hani yumurtanın fırçalanmayan tarafı vardı yaa o reklamda, işte öle bişi, orası fırçalanmayan taraftı ve o çocukların hiç bi suçu günahı yoktu, bilmiyorlardı, biri gitti öğretmeye başladı. Filmin konusu bu, daha da bahsetmeyeceğim. Gidin diyorum sadece.

En saf, en masum şekliyle anlatılmıştı konu, başrolde "çocuklar" vardı çünkü. Nefes'den sonra da öyle güzel geldi ki. Önce Nefes'e sonra bu filme gidin. İnanın pişman olmayacaksınız ve inanın çok şey hissedeceksiniz, daha önce aynısını hissetmediğiniz...