Dünden Bugüne Fastfood..

Genelde AVM'lere gidince bakıyorum da fastfoodun dibine vurmuşuz, ya da o bizi kalbimizden.

Eskiden çocuklar, gençler severdi, şimdi ebeveynler hatta yaşlı amca, teyzeler.

Ben de iflah olmaz bir Burgerkolik olduğumdan sözüm meclisten içeri giriyor haliyle. Hiç hazetmiyorum bundan ama hamburger yerken kendimi çocuk gibi mutlu hissediyorum :)

Biz çocukken facefood zinciri bu kadar uzun değildi, ayda yılda bir giderdik büyük bir heyecan ve mutlulukla.  Hayatımızda fastfood adına sıkıcı okul kantini yiyecekleri ve buna alternatif bakkal amca nimetleri vardı. Şöyle bi geriye, yıllar yıllar öncesine gidiyorum, etraf bulanıklaşsın ve işte o güzelim zamanlardan hatırladıklarım;

* İlkokulda yada ortaokuldayız, ne farkeder bunlar birleşip ilköğretim oldu zaten, o çağlardayız işte :) Okulumuzun tam karşısında emsallerine göre biraz daha büyük bir bakkal var, namı diğer Selçuk Bakkal :) Orta yaşlarda bir adamcağız hep teneffüs aralarında dışarı çıkması yasak olan öğrenciler tarafından parmaklıklı kapıda; "Selçuk Ağbiiiee Selçuk Ağbieee" diye yırtınırcasına çağrılır, siparişler verilir yine o parmaklı kapıdan teslim alınırdı. Selçuk Bakkal'In çok güzel salamlı ekmek araları vardı,salamlı kaşarlı.. Yanında da kola, oh mis gibi, o zaman lüks bile sayılabilirdi bunlar. Okul kantinin bozuk ketçaplı patatesine, hijyen sıfır sucuklu  tostlarına karşı güzel giden bir altenatifti. "Selçuk Ağbiii hangi salamı kesiyosun bölee çok lezzetli". "Coşkun Salam" diyordu ve biz artık kahvaltımızda bu salamı tercih ediyorduk, hoş aynı tadı vermiyordu..

* Selçuk Ağbiden sonra bide Hakan Abimiz vardı ama genç bi abimizdi kendisi. Hatta genç, yakışıklı, karizmatik, üst sınıflardaki laubali kızların gözdesi Hakan Abi.. Okula 50 metre ilerde bir apartmanın girişinde anne eli değmiş malzemelerle hazırladığı nefis kelimesinin yetersiz kalacağı hamburgerler yapar, uygun fiyatla satardı. Gözümüzün önünde tost makinesinde hamburger köfteleri ısıtır, kocaman hamburger ekmeğine annesinin hazırladığı amerikan salatası, turşu, ketçap,mayonezi eklerken bizle sohbet etmeyi ihmal etmezdi. Ama dediğim gibi en ağır misafirleri üst sınıftan kızlardı, resmen abone olmuşlardı, ortamı boş görmek ne mümkün, kendinden büyük bi erkekle ne konuşurlardı bu kızlar bukadar merak ederdim, ama orda gizli gizli sigara içenlerin de olduğunu biliyordum. Bu yemeye doyulmaz lezzetin bizim kantinden çok çok daha hijyenik olduğu kesindi.

* Geldik liseye. Lisemizde doğru dürüst bir kantin yoktu. Oldukça merkezi, hatta turistik bir yerde olmasına, dışarda çeşit çeşit yiyecek mekanları olmasına rağmen biz her öğlen arası bugün ne yesek diye düşünürdük. İşte o zaman da ekmek araları yetişiyordu imdadımıza, Yine okulun hemen önünde bir marketimiz vardı. Ve bu market sahibi abinin ismini hatırlamıyorum, daha yeni olmasına rağmen, o kadar samimi değilmişiz demekki. Bu abi komik şiveli, sık sık "sağol datlım" diyen bir adamdı hatırladığım kadarıyla. Krem peynir, zeytin ezmesi ve salam, bazen de amerikan salatası ve salam tercih ediyorduk ekmek arasına. Etraftaki ucuz dönercilerin hijyenine güvenmiyorduk ama bu bakkal yiyeceklerinin konduğu tezgah hakkında da spekülasyonlar olmadı değil, ımm neyse :) Biraz ilerimizde cadde üzerinde Mc Donalds vardı, ama öğrenci bütçesine pek iyi gelmiyordu o zamanki fiyatlar. Ve bir de börekçiden aldırdığımız kürt börekleri takıntımız da vardı o sıralar.

* Üniversitede ise; Çemberlitaşta irem Pastahanesini bilen varmıdır bilmiyorum, uzun zaman önce kapanmış, yerine mantıcımı gözlemecimi ne açılmış. Hoş ambiyanslı, özellikle turistlerin, gezenti kişilerin,öğrencilerin uğrak mekanı idi. Pizza, simitli hamburger, sandviç, poğaça tarzı hamur işi ama çeşidi bol yiyecekleri vardı. Neredeyse her öğlen arasında ordaydık. İlk biz(4 kişilik yakın kız arkadaş grubu) keşfetmiştik, pek de kimseye söylemiyorduk bu gizli mekanımızı, bize özel kalmasını istiyorduk, etrafta tanıdık sima görmek istemiyorduk. Ama zamanla gelen bayıldı giden sevdi, yayıldı baya :) Ne sırlara, ne dedikodulara ev sahipliği yaptı bu mekan.Çok resmimiz vardır orda çekilmiş. Ahh ahh o üniversiteli kızların ne anıları vardı orda bilseniz...

İşte böylee..yiyeceklerden bahsediyordum ama anılarım canlandı gözümde, ağlicam nerdeyse, özledim o yılları, ne tasasız, dertsiz günlerdi. O kadar koftiden sıkıntılarımız, takıntılarımız vardı ki şimdi gülüyorum :)