YA SONRA? :)

Rüya gibi düğünümüzün üzerinden bir buçuk ay geçti. Zaman o kadar hızlı ki bişeylere yetişeyim derdindeyken  "bugün ne yapsak, canım sıkılıyor" cümlelerini kurmayı bile özlüyor insan. En büyük koşuşturma, düğün hazırlıkları geçip gitti ama yoğunluk bitmiyor. Hele çalışan bir bayansanız evde geçireceğiniz bir kaç saat bile sizin için önemli oluyor. Öyle ki işteyken bile evimi özlüyorum, eve gitsem de şunu yapsam diyorum, daha evime doyamadım sizin anlayacağınız.

"Evlilik eşittir yemek yapmak" mı insanlar için bilinmez yemekle aran nasıl soruları geliyor. Evet yemek yapmayı seviyorum, zevk alıyorum yaparken ama yemeğe davet edilmekten yapmaya pek fırsatım olmuyor inanın. Biz gitmesek yemek bize geliyor anneler sağolsun. Hani aç kalmayı bırak kilo bile aldık bu kadar yemek yemekten. O yüzden yemekle aramız gayet iyi :) Zaman ve fırsat bulabilirsem sofra paylaşımları yapmayı düşünüyorum.

Bu ay kutlamalarla, sürprizlerle dolu bi ay oldu...

Bol bol pasta kestik...

doğumgünü, yıldönümü, yılbaşı derken bir de üstüne yeni evliyseniz hediyelere boğuluyorsunuz..
 

 

Çiçeklerim sonradan açtılar. Hala masamda duruyorlar, suyunu dahi değiştirmedim ama solmaya niyeti  yok :)

 

Ne istediğimi bilmesini seviyorummm :)

 

 

 

 

Ev hediyelerimizden...

 

Salonumuza çok yakıştı..

 

Hiç beklemediğim bir kişiden geldi...

 

 

Düğünümüze gönderilen zarif çiçek :)

 

 

Her sabah güne O'nunla başlamak o kadar güzel ki...Gözlerini açtığında onu karşında görmek, bütün gece beraber uyuduğunuzu bilmek, kalp atışlarını duyacak kadar yakın olmak...Tv izlerken üşümeyeyim diye gelip üzerime battaniye örtmesi, ısıtmak için sarıp sarmalaması, parmağımı kesince koşup yarabandını getirip sarması, benim üşengeçliğimden kurulamadığım ıslak saçlarımı hasta olacaksın diyip kurulaması, bir telaşla evden çıkarken eğilip çizmelerimin fermuarını çekmesi, anne gibi baba gibi doktor gibi...Aşk hizmetkarlıkdır bir yerde...Ve bunun ne anlama geldiğini yalnızca aşkı yaşayanlar, ona inananlar bilir..