Mutfak Anıları...

 Mutfağımdan minik bir ayrıntı...

Kırmızı sevimli şey poşetlik, el emeği, çeyizim için hediye gelmişti.

 

 

Herşeyin başı sağlık diyoruz ya hep..

Ne kadar dikkat ediyoruz tartışılır...

Hepimizin bi anda gaza gelip haşlanmış karnabahar, brokoli menüsü olmuştur muhakkak.

 

 

 

 

 Yine bir çay saati...

Yine güzel misafirlerim oldu..

 

 

Ve mayasız poğaça denemem...

 

 

Mis gibi oldu...

 

 

Bu da 2013'ün son pazar kahvaltısı...

 

 

 

 

Heryerde kalp var..

 

 

 

 Bu da 2013'ün son postu olsun...

 

Seneye görüşürüz :)



Zor Zamanlar...

Hepimizin hayatında böyle zamanlar olmuştur; zor zamanlar...
Geçmek bilmeyen sanki asırlar süren zor zamanlar...
Küçük mutluluklar yakalayıp ufak bir tebessüm için didinip durduğumuz zor zamanlar...
Ben yılların enerjisine, getirilerine, uğuruna inanırım.
2012 ne kadar iyi bir yıl olduysa benim için 2013 de o denli sıkıntılı ve zordu.
Kaybettiklerim, sınavlarım...
Öğrendiklerim;
(Şükret
Sabret
İnan)
Kaybettiklerime isyan etmeden, şükrediyorum elimdekilere...
Sabretmenin ne büyük bir erdem olduğunu, dünyanın en sabırsız insanı olarak törpülenmem gerektiğini bu huyumdan...
Ve inanmak, gerçekten inanmak..
İlk defa bir yılın bitmesi üzmüyor beni.
Hatta bir an önce geçsin gitsin istiyorum.
2014'ten umutluyum.
Alllahın adaletine, kaderin dengesine inanıyorum.
Sağlık istiyorum en çok, sonra huzur, olursa da ben küçük mutlulukların insanıyım avuç içi kadar mutluluk...

Renkli Sabahlar...

Sevdicekle Pazar kahvaltımız...

Şu soğuk, kasvetli, renksiz günlerde soframız bari renklensin diyerekten..

 

Mantarlı omletin mantarı biraz fazla kaçtı sanırım

Omletli mantar desek daha mı doğru olur ki :)

1 Yaş Daha...

Sürprizlere bayılırım...

Hele işin içinde balonlar ve güller varsa..

Kasım-Aralık ayı kutlama ayı bizde...

Bu sene pas geçmek istiyordum hepsini
O hep aynı kalırken ve kalacakken büyümek istemiyordum sanki
İçimde hala acıyan,yeni yeni kabuklaşan bi yara varken..

Ama mümkün olmuyor, hayat devam ediyor...

Eksik olmama rağmen..
İyiki doğdum ben... 
Doğumgünümü kutlayan, sürprizler yapan, hediyeler alan herkese teşekkürler ettim...
Ve yine de şükrettim sahip olduklarıma. 
Hayat bizden bişeyler alırken bişeyler veriyor...
Yeri doldurulamıyor gidenlerin elbet..
Ama sabır ve tevekkülü öğreniyor, öğrenmek zorunda kalıyor insan...
 

 

 

Aşk 1 Yaşında

1 yılı geride bıraktık sevdicekle...

Yaşadığım acıdan sonra kutlamaya pek meylim olmasa da bu bizim ilk yıldönümümüzdü.

Geride güzel resimler ve anılar bırakmak istedim...

Sözün özü;

İyiki evlenmişiz!

.

Hediyelerimiz ise manidar...

Bu da benim sürprizim..

Evde yemek hazırlamasam olmaz..Nacizane aşk sofram..

Pastasız kutlama olmaz.. Gönül isterdiki daha özenli bişi olsun ama rastgele alınan pasta mum takviyesi ile bir anlam kazandı. Hem önemli olan ağzımızın tadı diilmi zaten...işte o hiç bozulmasın..