Bir Doğum Masalı...

Buralar hep mavi oldu farkındayım. Ama önceden hayret ettiğim şimdi ise dibine kadar hak verdiğim bir gerçek var. Anne olunca değişiyomuş öncelikler...koca bir hayat değişiyomuş..ki iyi ki de değişiyomuş, hep dilimizde bir şükür...

Sanki eksik bir hayat tamamlanıyormuş. Bunu anne olmadan önce anlamam mümkün değildi ki "anne olursan anlarsın" lafı da bir efsane değil gerçekmiş. O'ndan önce ne yaptığımızı sorar olduk. Nasıl doldurduysa hayatımızı uyuduğunda bile özleyecek, resimleriyle hasret giderecek kadar boşluğa düşüyoruz... 

Erkeklerin askerlik anıları, kadınların doğum hikayeleri derlermiş... Anne olma, bebeğimize kavuşma yolunda hepimizin kendine özel bir doğum hikayesi vardır, anlatmaktan bıkmadığımız, yıllar geçse de unutmadığımız.. Ben de kendiminkinden uzun uzadıya bahsedecek, ayrıntılara girecek değilim. Ama hep istediğim şey planlı değil sürpriz olmasıydı. Bizim değil, bebeğimizin gelmeye karar vermesiydi. Nitekim de öyle oldu. 17 Temmuz'u 18 Temmuz'a bağlayan gece, daha vaktimiz varken miniğimiz artık gelmek istediğini olabilecek bir kaç belirtiden biriyle söyledi bize. Filmlerdeki gibi emsalsiz bir heyecanla, önce doktorumuzu arayıp haber verdik ve sonra apar topar -neyseki doğum çantamız önceden hazırdı- alıp çıktık evden. Yolda aile büyüklerine haber verildi elbette ki. Hastane evimize yakın sayılırdı, gecenin bir vakti yollar da boştu  ama o yol uzar bilirsiniz. Ne yapacağımızın şaşkınlığı, nasıl olacağının bilinmezliği ile hemşirelerin yönlendirmesiyle hareket ettik. Ve saatler sancı ve heyecanla geçti, sabah oldu...Oğluma adım adım yaklaşıyordum ve artık aramızdaki mesafe azdı, hayırlısı ile kavuşacaktık. 18 Temmuz sabahı saat:10:46da bir ağlama dünyanın en güzel sesi oldu benim için. Oğlum hoş-geldi. Ben Anne oldum, annelik hoş-geldi. Dünyanın en güzel en özel duyguları hoş-geldi. Agrılımıydı, değildi desem yalan olur. Ama herşeye değiyor, ağrılar da acılar da unutuluyor yavrunuzu kucağınıza aldığınız zaman. Yüzünü yüzüme değdirdikleri an ağlaması sustu, kokunuzu gerçekten tanıyormuş bebek. Ve o an duygulanmamak, ağlamamak elde değil, mutluluktan ağlamak tam da böyle bişey işte...Benim doğum masalım işte böyleydi mutlulukla biten...Dileyen ve hakeden herkese nasip olsun...

Hastaneye ve eve bebek görmeye gelenlere hediyeliklerimiz...

Kolonya, kokulu taş, kurabiye ve çikolata...