Evdeki Ben...

Ne kadar yorulmuşum,  o kadar iyi geldi ki evde olmak...

Özgürlüğü hissetmek, yarını düşünmemek..

stressiz, telaşsız, kendi istediğin gibi, kendi çemberini kendin belirleyerek...

Yılların birikmişliği olsa gerek ki hiç dönesim yok o dünyaya...

Hayatımın senkronu bir kaç ay önce değişti..

Hani bir sendrom vardı neydi adı bak unuttum şimdi :) Artık Pazartesiler Cumalardan daha keyifli.. Haftaiçlerini haftasonlarından daha fazla seviyorum inanmak güç değil mi? Tüm hafta Cuma gelsin diye çırpınan, Cumartesi-Pazar için en afilli aktiviteler planlayan ben haftaiçi herkesler işteyken, daha sessiz ve sakinken ortalık, gezmenin tadına varınca... Öğle yemeklerim bile daha keyifli bakın.. Bu kaçamaklar tabiki aramızda kalsın.. ;)

Bir ev kadının lügatı temizlik ve yemekten ibaret değildi haliyle.

Kahvemiz, çikolatamız, kitabımız olmasın mı?

Daha az yoruluyorum, daha çok okuyorum ve evin keyfini sonuna kadar yaşıyorum..

Bu arada Baba ve Piç'i biraz geç okuduğumun farkındayım. Hoş yine de bitireli aylar oluyor ki hatta ilk elime alalı birkaç sayfa okuyup bırakalı daha uzun zaman oluyor.

Kitabında bahsettiği olaylar birçoğumuz için muamma. Ama beni asıl hikaye etkiledi. Okumaya değer bir kitap hele de benim gibi Elif Şafak'ın tarzına okuya okuya alştıyasanız...

Arada sağlıklı besleniyorum tabi...

Gelelilm Bir Dilek Tut Benim İçin adlı kitabına.

Maeve Binchy'inin yıllar yıllar önce okuduğum ilk kitabı Yalnız Kadınlar Sokağı idi.

Uzun zaman sonra bir kitapçıda bu kitabına rastlayınca şans vermek istedim. Kitap çok uzun, hem sayfa olarak hem boyut olarak ve yazılar da oldukça küçük. İlk sayfalardaki hikayeyi anlama evresi sıkıcılığı ile de bitirme fobisi yaratmış, ortalarına doğru anca sarabilmişti beni. Kitabın yarısı çocukluklarını beraber geçirmiş, İrlanda ve İngiltere'de yaşayan iki kızın mektuplarını içeriyor. Kitapta bir sıcaklık var ama kurguyu zayıf bulduğumu söyleyebilirim. Sonu ise pek tatmin edici değil..

O değil de,

Kendime özel kahve yapmama bahane...

Bendeki amansız çikolata sevdasını ne yapacağız?